سفر به اروپا – قسمت دوم، ایتالیا

۲۷ اکتبر ۲۰۱۹:

فرهنگ و هنر در ایتالیا به شدت با زندگی روزمره در آمیخته است. هنوز مردم رم، همان Roman ها نامیده می شوند. هنوز به سنت هزاران سال پیش، غذا خریدن از بیرون، بخش بزرگی از خوراک مردم را تشکیل می دهد و در خانه ها و هتل ها، روغن زیتون پیدا می شود و دستمال کاغذی نه!

رم بی نهایت شلوغ بود. تراکم جمعیت شهر بالاست و ده ها میلیون گردشگر هر سال از این شهر بازدید می کنند. همین باعث می شود که برای دیدن هر جاذبه گردشگری، دو صف وجود داشته باشد، یکی برای خرید و دیگری برای ورود. این باعث می شود که در رم وقت زیادی تلف شود و در هنگام مشاهده هم، موج جمعیت آدم را جابجا کند، نه میل شخصی. اما داستان فلورانس متفاوت است. شهر، مثل رم یک کلانشهر شلوغ و نفس گیر نیست و هر کوچه، بدون اغراق هر کوچه و برزن تاریخ و داستانی دارد که فلورانسی ها به آن می بالند.

بزرگان زیادی در این شهر زیسته اند؛ از گالیله، داوینچی و میکل آنژ، تا توریچلی، دانته و … .
نقش مذهب و خدا را در همه این آثار و تاریخ می توان دید. زیباترین هنرها در اماکن مذهبی دیده می شود و ایتالیایی ها همچنان مذهبی اند و همچنان ظاهرشان شبیه مجسمه هاییست که در کوچه و خیابان و موزه ها می بینی.

این مردم هنرمند، همه کاری می کنند. انگار که کاری نبوده که از آنها خواسته شود و از انجامش عاجز بوده باشند. انواع و اقسام ماشین ها را از دوران باستان تاکنون ساخته و به کار برده اند. جرثقیل و بلبرینگ و آسانسور ساخته اند، سیمان را اختراع کرده اند و صندوق رای و ایمنی در محل کار را ابداع کرده اند.

و اما روز آخر سفر ما در ایتالیا، به بازدید از ونیز گذشت. شهری بی نهایت زیبا که مقصد هر گردشگر راهی ایتالیاست.
در ونیز، سفر را بر خود آسان گرفتیم و خیلی راه نرفتیم تا کمی استراحت کنیم. بدن هم طاقت و ظرفیتی دارد. پس هیچ جای تاریخی را در برنامه سفر نگذاشتیم، تنها در بازار و حاشیه کانال ها و پل ها راه رفتیم، در پارک ها نشستیم، لم دادیم و بستنی و پیتزا خوردیم. حالا که این نوشته را تمام می کنم، در قطار، راهی وین هستیم. به موسیقی بتهوون گوش می کنم و از تماشای طبیعت زیبا لذت می برم.