سفر به اروپا – قسمت اول، ایتالیا

۲۷ اکتبر ۲۰۱۹:

ششمین روز سفرمان در ایتالیاست و سوار بر قطار راهی پیزا هستیم. راز به شدت سرماخورده و نیک هم اوضاع خوبی ندارد و من هم گلودردم شروع شده. شاید طبیعی باشد که بعد از سفری بسیار طولانی و راه پیمایی های روزانه چندین ساعته، بدن کم بیاورد و فرسوده شود.
اما همه اینها چیزی از لذت و زیبایی سفر کم نمی کند. سفر کردن به معنی آموختن است، آموختنی لذت بخش. دیدن، شنیدن، استشمام کردن و چشیدن.
به موسیقی فابریزیو پاترلینی گوش می دهم و به چشم اندازهای بی نظیر و سرسبز دشتهای اطراف نگاه می کنم.
کاش سفر کردن آسانتر و ارزانتر بود و کاش وقت بیشتری برای انجامش داشتیم.

تا اینجای کار رم و فلورانس را دیده و گشته ایم. همه جایشان را؟ حتما شوخی می کنید. جاهای اصلی را دیدیم و ترجیح دادیم روزی بیش از یکی از جاذبه های اصلی نبینیم. چرا؟ چون هر کدام از آنها دست کم سه ساعت پیاده روی مداوم می خواهد و باید به فکر پاهای کوچک نیک هم باشیم.

به پیزا رسیدیم و از برج بالا رفتیم. راز و نیک به زور قرص و دارو کمی بهتر شدند، ولی نه آن قدر که جاهای دیگر شهر را هم ببینند. خودم سری به کلیسای جامع، ساختمان تعمید و گورستان شهر زدم و آنها استراحت کردند.

برج پیزا زیباست. داستانش هم جالب است. اصولا داستان ساخت شاهکارهای ایتالیایی همیشه جالب است و صد سال زمان ساخت، زمان معمولی است. همان خانه ای که در فلورانس در آن اقامت داشتیم، در قرن شانزدهم ساخته شده بود، یعنی عصر داوینچی و میکل آنژ!